هفتاد و هفت سال گذشت. روز خور از ماه دی، خورایزد، ایزد خورشید فرارسید. زرتشت چشم های خود را روی هم گذاشت. واپسین نفس ها را کشید. به جان و خرد، به اهورامزدا اندیشید و به جاودانگی پیوست. گرچه همچون فروزه یی خاموش شد اما پندار و گفتار و کردار او همچون ایزد خورشید، همچنان به درخشش خود ادامه داد. اکنون نزدیک به چهار هزار سال است که این خورشید همچنان می تابد، که پنداری هرگز خاموش نخواهد شد. همه جا می توان نام او را شنید، همه جا می توان پیام او را خواند و همه جا می توان به گونه یی جای پای او را دید. زرتشت مرز تاریخ را شکست و به افسانه ها (استوره ها) پیوست. او در بین انگشت شمار انسان هایی است که مردم از او یک شناخت (لوگوس) ساختند. از این فراتر اینکه زرتشت نخستین انسان و چه بسا تنها انسان در تاریخ جهان است که همه از او به نیکی یاد کرده اند. از پیروان او، بهدینان (زرتشتیان) گرفته تا فیلسوفان یونان باستان، از پیروان باورهای دیگر گرفته تا ناباوران این سو و آن سوی جهان، از فرمانروایان گرفته تا جامعه جهانی امروز، همه و همه با حرمت ویژه یی از او یاد کرده اند و بسیاری برای بالا بردن خود از نام او در کارهای خود یاری گرفته اند. بنابر این زرتشت از هر زنده ی دیگری زنده تر است و از هر نام دیگری خوش نامتر. زرتشت بنیانگذار فلسفه راستی در ایران و جهان است، فلسفه یی که کهنسال می شود اما هرگز کهنه نمی شود. چه او را پیامبر بنامیم چه اندیشمند (فیلسوف)، راه او راه راستی است و هیچکدام از ما رستگار نخواهیم شد اگر راه راستی را در زندگی خود برنگزینیم. بیگمان از این روست که زرتشت همچون ایزد خورشید درخشان پابرجا ماند. ما نیز در پنجم دیماه هر سال، با فرارسیدن سالگرد بدرود زرتشت آتشی در خانه بیفروزیم (یا اگر می توانیم به آتشکده برویم)، به آتش بنگریم ، به اهورامزدا بیندیشیم و با خود پیمان کنیم که همچون ایزد خورشید بدرخشیم، گرما و روشنایی خود را در پیاله گفتار و کردار نیک بریزیم و به دیگران ببخشاییم. همازوربیم

Bahman Chehel Amirani www.chehelamirani.com bahman@chehelamirani.com